پیش بینی نشانه‏های سلامت روانی بر اساس تاب‏آوری در خواهران و برادران نوجوان دانش آموزان با کم توانی ذهنی شهر شیراز در سال تحصیلی ۹۱-۱۳۹۰

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی نشانه های سلامت روانی بر اساس تاب آوری در خواهران و برادران نوجوان دانش آموزان با کم توانی ذهنی صورت گرفت. روش پژوهش کاربردی و شیوه انجام دادن آن همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش کلیه خواهران و برادران نوجوان 12-18 ساله دانش آموزان با کم توانی ذهنی شهر شیراز درسال تحصیلی 91-1390بودند که از بین آنها نمونه ای به حجم 91 نوجوان 12-18 ساله (50 دختر و 41 پسر) که خواهر و برادر با کم توانی ذهنی داشتند، به روش خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون برای سنجش تاب آوری و از پرسشنامه سلامت روانی عمومی برای سنجش اختلال سلامت روانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‏ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که تاب‏آوری پیش بینی کننده منفی و معنادار نشانه های اختلال های جسمی، اضطرابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی سلامت روانی است (01/0>p). این یافته نشانگر نقش و اهمیت تاب آوری بر سلامت روانی خواهران و برادران دانش آموزان با کم توانی ذهنی است. بنابراین پیشنهاد می شود با طراحی و اجرای برنامه های آموزش تاب آوری به عنوان یک برنامه پیش گیری درجهت افزایش سلامت روانی نوجوانان دارای خواهر یا برادر با کم توانی ذهنی اقدام شود.